‘Kijk naar haar, geen rimpels of grijs haar. Zie haar daar staan, helemaal niet klaar. Maar ze doet toch voort, geen stoppen aan het koord.

Kijk naar haar, rimpels en grijs haar. Een been geschoren de andere staat bevroren. Te moe om verder te gaan.’

Loulou zingt ontroerende en emotionele nummers rond het moederschap. Ze prikt in een ballon vol taboe.

Een uur gevuld met eigen geschreven nummers en dagboekfragmenten, gezongen en gespeeld op piano.